Okazuje się, że gospodarowanie jest rodzajem ludzkiej aktywności mającej charakter wielowymiarowy. Przejawia się ono w różnych aspektach życia społecznego. Oznacza to, że w zależności od tego, z punktu widzenia którego z wymiarów gospodarowanie będzie rozpatrywane, inne kryteria wyboru zostaną uznane za racjonalne.
W przypadku dominacji jednego z wymiarów, decyzje o alokacji zostaną podjęte na podstawie kryteriów związanych tylko z tym wymiarem. Tak więc gospodarowanie ma podstawowe wymiary. Techniczno – produkcyjny, który oznacza skupienie uwagi na produkcji czyli przetwarzaniu określonych, fizycznych nakładów na pewien, również fizyczny produkt, za pomocą danej technologii wytwarzania.
Jest także wymiar ekonomiczny, który wymusza rozróżnienie mikroekonomii od makroekonomii. Mamy także wymiar przestrzenno-ekologiczny, który uwzględnia takie kryteria alokacji, jak ład przestrzenny i równowaga ekologiczna. Wymiar społeczno-polityczny jest za to wynikiem konfliktów powstających przy próbie podjęcia decyzji na podstawie wyżej wymienionych wymiarów.
Zaś w związku z faktem, iż postulaty społeczno-ekonomiczne w praktyce często sprowadzają się do realizowania celów politycznych, wymiar etyczny, ma za zadanie wartościować podejmowane decyzje wg kryteriów dobra i zła.